Lieve vrienden van Le Brocope,

Vanochtend ging ik inkopen doen voor ons theaterrestaurant. Ik nam Lou met me mee en we reden door een nog steeds te groen landschap, dat er zelfs bij deze droogte uitzag als een oneindig uitgestrekt biljard doek. Langs de wegen wapperden de vlaggen op hun kop en het ongenoegen van de boeren werkte blijkbaar aanstekelijk op de afgematte winkelaars. Te warm, te droog, overal te weinig personeel, te weinig verkoeling, want de bomen zijn van de pleinen weg gesaneerd om de last van het vallend blad te ontlopen, te weinig koopkracht, die overigens nog niet af te zien was aan de overvol geladen karren met "voer" om met de boeren te spreken. Hier en daar een oorlogsverklaring aan ons kabinet. Kortom behoorlijk weinig perpectief op een fijne dag.

Lou hijgde van de warmte en verzuchtte; waren jullie maar dieren dan was het leven zoveel eenvoudiger. Geen stikstof uitstoot, geen tanende natuur en geen oorlogs verklaringen.

En toen draaiden we ons kleine dorp in en naderden ons aller Le Brocope en werd ik  getroffen door de positiviteit van onze gasten. In onze schaduwrijke tuin zaten groepjes tevreden klanten hun koele biertje of ander drankje te drinken en ons team van jonge enthousiaste mensen dwarrelden door de verschillende ruimtes van ons pand, de tuin en het terras om iedereen vrolijk tegemoet te treden en te helpen aan hun bestellingen.

Lou was blij dat hij een schaduwrijke plek vond voor zijn middagdutje en van het pleintje klonk de muziek en zo nu en dan een vrolijke lachsalvo van een gast, wiens gedachten even afgedwaald waren van de besognes van alledag!

Ooit vernoemden we ons etablissement naar het beroemde kunstenaars café in Parijs Le Procope. Broedplaats voor verlichte ideeën.  Hier ontstonden de grondslagen en geschriften over de Franse Revolutie en de democratie in Amerika, over Le Contrat Social, over vrijheid, gelijkheid en broederschap. Was het alleen maar heel toevallig dat ons kunstenaars café in een dorp terecht kwam dat in de dertiende eeuw Brocope heette. Is het in een tijd als deze dan niet gepast ons te bezinnen op die teksten van toen over vrijheid en rechtvaardigheid en een sociaal contract tussen staat en burgers, dat garant staat voor het vreedzaam naast elkaar bestaan van mensen. Blijkbaar zijn die teksten vergeten en vervangen door teksten over  koopkracht, oorlog en belangen van de grootindustrie. 

Wij van Le Brocope vinden dat het genoeg is. Genoeg geklaag, genoeg oorlogstaal, genoeg gepolariseer. Het wordt weer tijd voor een goed gesprek waar de argumenten de boventoon voeren in plaats van de emoties, waar de rede weer zegeviert over de wraakzucht, waar samenwerking weer de norm is en waar de Kunsten weer het terrein zijn waar begrip en inzicht voor andere ideeën wordt gekweekt. Waar positiviteit en nieuwe ideeën meer gewaardeerd worden dan kritiek en blind verzet.

En om de daad bij het woord te voegen hebben wij voor de laatste zaterdag van de "Open Stal" de meest positieve band van Nederland uitgenodigd. Ze waren hier ooit en gingen niet voordat ze beloofd hadden terug te keren: Montis Goudsmit en Directie. Ze nodigen ons uit om met hen het prachtige lied  "let's stay together" te zingen want er is volgens ons maar een mensen soort en een toekomst en dat is samen!!!!